โลกนี้มีคนล้มเหลวอยู่สองประเภท
๑.ล้มเหลวเพราะทำไม่ได้
๒.ล้มเหลวเพราะไม่ได้ทำ
ล้มเหลวประเภทแรก ล้มเหลวไม่นานเพราะคนเราเรียนรู้กันจากข้อผิดพลาด ตราบใดที่ไม่หมดความพยายามไปไม่นานก็สำเร็จ
ล้มเหลวประเภทที่สอง ล้มเหลวมันไปตลอดชีวิต เพราะมักจะเป็นข้ออ้างว่าทำไม่ได้แล้วก็ไม่ลงมือทำ แล้วชีวิตก็จะติดอยู่กับสิ่งที่ทำไม่ได้มากมาย จนสุดท้ายก็กลายเป็นคนหมดไฟและหมดแรงที่จะทำอะไรๆไปแล้ว.....
ถ้าคิดย้อนดู คนเราต้องเรียนรู้ ต้องพยายามหัด ในทุกสิ่งตั้งแต่เกิดมา เรียนรู้วิธีพูด วิธีเดิน วิธีกิน วิธีขับถ่าย มนุษย์ทุกคนล้วนแต่ต้องผ่านการเรียนรู้ขั้นตอนนี้ โตขึ้นมาหน่อยก็เรียนรู้วิธีอ่าน วิธีเขียน ลองคิดย้อนกลับไปเราล้มเหลวกันกี่ครั้งกว่าที่จะทำสิ่งเหล่านี้ได้ ล้มกี่รอบ ตั้งไข่กี่รอบกว่าจะยืนได้ ล้มกี่ครั้ง ร้องไห้กันที่กี ร้องหาคนอุ้มกี่รอบกว่าเราจะเดินได้......
ไม่มีใครที่พิเศษขนาดเกิดมาแล้วทำสิ่งที่ทำในตอนนี้ได้ทันที
ไม่มีใครที่สายเกินไปกับคำว่าเรียนรู้ ไม่มีคนล้มเหลว จะมีก็แต่คนล้มเลิกเท่านั้น สิ่งสำคัญคือให้หยุดโทษและอย่าโทษปัจจัยภายนอก อย่าโทษสิ่งอื่น ให้โทษตัวเอง และเริ่มต้นแก้ไขที่ตัวเอง เพราะเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดแล้วที่สามารถทำได้ทันที.....
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น